Als ChristenUnie steunen wij deze richting. We geloven dat het goed is als hulp niet het eerste antwoord is, maar pas in beeld komt als andere oplossingen niet volstaan. Tegelijk hebben we in het debat nadrukkelijk aandacht gevraagd voor een risico: dat gezinnen die nu al moeite hebben om het hoofd boven water te houden, juist door deze veranderingen buiten de boot vallen. Wie geen netwerk heeft, niet goed uit de voeten kan met formulieren of hulpstructuren, of psychisch of praktisch overbelast is, kan niet zomaar meedoen in deze nieuwe cultuur. En als we in beleid alleen sturen op ‘eigen kracht’ en ‘wederkerigheid’, zonder waarborgen voor deze gezinnen, dan is de kans reîl dat kinderen de dupe worden.

Daarom heeft de ChristenUnie twee amendementen opgesteld en ingediend. Het eerste bepaalt dat bij de beoordeling van ‘eigen kracht’ expliciet gekeken moet worden naar belemmerende omstandigheden zoals armoede, taalproblemen, psychische belasting of het ontbreken van een netwerk. Niet om de uitgangspunten los te laten, maar om recht te doen aan wie niet vanuit een gelijk vertrekpunt begint.
Het tweede amendement legt vast dat jeugdhulp aan een kind niet mag worden geweigerd of stopgezet als dit leidt tot schade voor het kind. Ook niet als ouders niet of onvoldoende meewerken. Want hoe begrijpelijk het ook is dat we wederkerigheid verwachten van ouders, het kind mag nooit de prijs betalen voor wat ouders niet kunnen of willen bieden.

Beide amendementen zijn aangenomen met steun van een meerderheid van de raad. We zijn daar blij mee, omdat het laat zien dat er breed draagvlak is voor een koers die enerzijds kritisch en doelmatig is, maar anderzijds ook zorgzaam en eerlijk. Juist kwetsbare kinderen verdienen duidelijkheid dat zij niet tussen wal en schip mogen belanden.

De komende tijd zal de gemeente deze koers in de praktijk gaan brengen. Als ChristenUnie blijven we dit kritisch volgen, vooral in hoe deze waarden uitpakken aan de keukentafel, in het wijkteam en op school. De balans tussen stimuleren en beschermen vraagt voortdurend aandacht. Maar met deze aanvullingen in de verordening zijn er nu wel betere kaders om dat zorgvuldig te doen.