Kees-Willem beet het spits af bij het debat dat de Fietsersbond eind februari organiseerde. Ankie vertegenwoordigde ons bij de andere debatten: het ondernemersdebat, het debat van de gezamenlijke ouderenbonden, het Ladies debate, het radio-lijsttrekkers-debat en als laatste het lijsttrekkersdebat.

Terugkijkend als deelnemer valt in elk geval op dat de stellingen of discussiepunten erg belangrijk zijn, maar dat ook de rol van de gespreksleider niet onderschat moet worden. En voor de debatterende politici is het wel zo prettig als er een paar werkende microfoons voorhanden zijn. Het publiek is immers niet gekomen om een rijtje meningen te horen, maar om getuige te zijn van een heus debat; een uitwisseling tussen standpunten en reacties daarop. Soms ontbrak het aan een van deze facetten. Daarom waren niet alle debatten in de opzet even geslaagd.

Ook het publiek zal wellicht de conclusie trekken dat niet alle debatten even boeiend waren. Een vast script met abstracte stellingen of niet relevante punten, daar loopt het publiek niet  warm voor.  Dat neemt niet weg dat alle debatten goed bezocht waren; voor het ouderendebat moesten stoelen bijgeplaatst worden en ook bij het lijsttrekkersdebat waren in de raadzaal stoelen te kort. Politiek leeft, zeker als het om lokale issues gaat. Zo kwam ‘de paal’ als vraag uit de zaal meermalen naar voren. De emoties waren zo heftig en een enkele politieke partij leek zo draaibaar dat de paal zelfs nog een serieus onderwerp werd in de laatste raadsvergadering, toen een ‘motie vreemd aan de orde’ werd ingebracht.

Hoewel het script voor het ladies debate en het lijsttrekkersdebat heel strak was opgesteld, zag ook tijdens het lijsttrekkersdebat een van de bezoekers de kans om kritische vragen te stellen. Maar de gespreksleider liet zich niet meenemen in de emotie van een enkel issue. Het strenge format voelde daarom voor de debaters aan de ene kant weldadig aan. Aan de andere kant ontnam het de mogelijkheid om bij alle stellingen te proberen je politieke zegje te doen, of een ander onderwerp, dat je zelf belangrijk vindt, aan de orde te stellen. En dat is wat je als politicus/politica toch wel wilt proberen.

Blijft over het radiodebat. Een beetje informeel. Jong grut aan de knoppen en boven de vragenlijst. En de politiek die gedwee afwacht tot het startsein gaat, reageert op de vraag die wordt voorgelegd of netjes interrumpeert op een collega. Mooi om het enthousiasme in de studio van RTV Lansingerland mee te maken. Het blijft bij een radiodebat natuurlijk heel jammer dat je als debater niet weet wie er aan de andere kant naar je luistert, maar wellicht was het bereik daar wel het grootst. En voor wie het heeft gemist: een radiodebat kan in elk geval nog worden nageluisterd (dat kan via deze link).

Kortom, terugkijkend was er voor elk wat wils: een volle zaal naast een bijna lege studio, ervaren debatleiders naast enthousiaste jongeren, zelfverzekerde ondernemers naast betrokken en bezorgde ouderen en vooral heel veel geïnteresseerde inwoners die graag wilden horen hoe de politiek de problemen van Lansingerland het hoofd wil bieden. En debatleiders die dat van de politici wilden horen.

In een verkiezingsperiode kleurt de politiek het debat, maar bepalen de zaal en de debatleider het onderwerp. Dat zou best vaker mogen.

Berkel en Rodenrijs, 17 maart 2014
Ankie van Tatenhove