Als eerste willen wij een compliment maken over de opmaak en leesbaarheid van de jaarrekening en het jaarverslag. De omschrijvingen van wat er gedaan is om de doelstellingen te behalen zijn duidelijk. Het leest nog net niet als een spannende roman….

Zoals eerder aangegeven zien wij de jaarrekening niet zo zeer als een sluitstuk, maar willen wij het inzicht uit de jaarrekening en het jaarverslag vooral gebruiken als input voor de toekomst. Dat maakt voor ons de jaarrekening waardevol. Die geeft inzicht of we goed gestuurd hebben en die geeft aanknopingspunten om straks bij de kadernota keuzes te maken. Want over een maand zitten wij hier weer. Dan niet om terug te kijken. Dan kijken we vooruit om werk te maken van onze kaderstellende rol. En die lijkt ons in deze tijd minstens zo belangrijk.

Voorzitter, zoals de jaarstukken terugkijken met behulp van de programma’s uit het collegeprogramma, zo lopen wij de jaarstukken langs met ons eigen verkiezingsprogramma.

We schreven daar: “in de eerste jaren van onze gemeente lag de nadruk op groei en ook de komende periode zullen we daarmee rekening moeten houden. Maar de ChristenUnie is van mening dat nu de tijd is aangebroken om nadrukkelijk aandacht te hebben voor ‘bloei’.”

Een bloeiende samenleving is wat ons betreft

 1. Een samenleving waar balans is

Op de terreinen jeugd, gezin, onderwijs, zorg, welzijn, maatschappelijke samenhang en kwetsbare groepen is in het afgelopen jaar veel beleid gemaakt. Een inhaalslag zo u wilt. Dat wil overigens niet zeggen dat we er nu zijn. Want Nederland zou Nederland niet zijn als we geen nieuwe stelselwijzigingen doorvoeren als de inkt van de geldende regelgeving amper is opgedroogd. De ingezette kanteling zien wij voor de komende periode dan ook als een forse uitdaging om opnieuw balans te zoeken en te bouwen aan een samenleving waar betrokkenheid en samenhang betekenis krijgen en ook iets mogen/zullen kosten.

 ?                      Eén vraag willen wij het college nog voorleggen: in paragraaf 2.5 wordt bij doelstelling 1.2 aangegeven dat we zorgen voor een passend aanbod van woningen bij (her)ontwikkeling van wijken. Afgezien van het feit dat de bouw van woningen op zich al een uitdaging is, zijn wij benieuwd naar de formule voor de woonservicezones.

 2. Een samenleving die in harmonie met de omgeving leeft

Onze gemeente is uniek. We zijn een groene gemeente in een verstedelijkt gebied. Dat betekent dat rood-grijs-groen en blauw om voorrang strijden. In het afgelopen jaar hebben we gezien dat er op al deze terreinen problemen zijn. De woningbouw is nog steeds niet uit zijn dal gekropen, het mobiliteitsplan loopt niet meer in de pas en de ontwikkeling van groen/blauw heeft eveneens last van de conjunctuur. Maar de resultaten worden zichtbaar: het Annie MG Schmidtpark vordert en in Wilderszijde kunnen we straks wellicht verstoppertje spelen tussen het olifantengras. Wat onbetwist succesvol is, is de geplande groei van het gebruik van het Openbaar Vervoer. Zowel Randstadrail als de ZoRo bus hebben meer fans dan verwacht. Hetzelfde geldt voor de fiets. De fiets in de stad is een blijvertje, zo is gebleken uit onderzoek. Daar zijn we blij mee. Wat ons betreft is de fiets niet alleen het vervoermiddel voor woon-werkverkeer in de stad, maar ook voor recreëren bij huis. We zullen de realiteit van het mobiliteitsplan en de realisatie van fietspaden en fietsklemmen dan ook aandachtig blijven volgen.

 3. Een schakel is in de geschiedenis

Soms lijkt het een strijd om te behouden wat karakteristiek is voor onze gemeente. Dat zijn onze dorpen met hun grondgebonden woningen, onze dorpse centra, onze monumenten, de Rotte, onze linten. En sinds vorig jaar zijn we weer wat steviger verbonden met onze identiteit. Woningzoekenden kopen een huis in Bleiswijk, Bergschenhoek of Berkel en Rodenrijs, ook als het om een nieuwbouwproject gaat. Wij zijn er blij mee. Want daarmee kunnen we ook de identiteit van de kernen versterken.

 4. In gesprek is

Met de komst van een specifieke accountmanager is burgerparticipatie afgelopen jaar op de kaart gezet. Een nieuw fenomeen is het echter niet. De gedeelde verantwoordelijkheid over leefbaarheid en veiligheid kenden we al langer, net als de spreekuren van de collegeleden. Gesprekken voeren we sinds vorig jaar ook op andere terreinen: keukentafelgesprekken noemen we ze, rondetafelgesprekken, brainstormsessies, etc. En wat ons betreft gaan ze het komende jaar door. Want samenleven is meer dan je houden aan - al dan niet nieuwe - regels.  

 In gesprek. Dat geldt ook voor de raad en het college.

In gesprek zijn is voor ons iets anders dan een vraag- antwoordspel. In gesprek zijn is voor ons ook bouwen aan vertrouwen en werken aan je doelstellingen. We zijn daar in het afgelopen jaar wel wat kwijtgeraakt. Het verlies van onze wethouder heeft ons allemaal geraakt. Politiek kan confronterend zijn.

 We hebben veel vergaderd, veel van gedachten gewisseld, veel besluiten genomen. En toch werden we verrast door de bevindingen van de accountant. Hoe vaak hebben we gesproken over de zorgen rond de grexen, over de (on)mogelijkheden voor de diverse bouwlocaties en over de risico’s die daar in zitten. Ondanks alle aandacht die er was, ondanks de rekensessies, de scenario’s, en de programma-bijstellingen zijn de risico’s blijkbaar niet allemaal in beeld geweest. Daarom rest ons nog een vraag.

 ?                      Welke les kunnen we hieruit leren voor de toekomst. Kunnen wij bij de actualisatie van de Grexen en de benoeming van de project/procesrisico’s wellicht beter met een gangbare projecttool als ‘grotick’ werken. Kennen onze projecten risicosessies, waar-bij vreemde ogen (van binnen de organisatie) kritische opmerkingen mogen maken?

 5. gezonde ambities heeft

Zoals Cruijff ooit zei: ‘elk nadeel hep z’n voordeel’, Zo zien wij dat soms ook.  

Onze ambities worden, noodgedwongen weliswaar, ons inziens realistischer. Waar we kunnen en waar het ons past, steken we ons hoofd boven het maaiveld en zetten we ons maximaal in. We noemen de kansen die werden benut om van Bleizo echt iets mooiers te maken dan een traditioneel bedrijvenpark met leegstand. Of de inzet om  een serieuze rol te spelen bij de vorming van de metropoolregio. Maar waar nodig of gepast stellen we de ambities uit de visie op 2040 bij, daarin gesteund door het BKO. In het afgelopen jaar is de wissel omgegaan en is het besef doorgedrongen dat de crisis voor onze gemeente in elk geval geen dip is, maar dat die een nieuwe werkelijkheid op de agenda heeft gezet.

Een nieuwe werkelijkheid, een financieel moeilijke periode.

De ChristenUnie loopt daar niet voor  weg. Voorzitter we sluiten af met een citaat: “De overheid heeft niet alles in de hand. En de politiek kan niet alles oplossen. We hebben elkaar nodig.” Wat de ChristenUnie betreft is dat, meer nog dan toen we ons verkiezingsprogramma schreven, dé boodschap voor de toekomst.

En we voegen er aan toe: en de zegen van boven.