Dat opmerken is feitelijk juist, maar gaat voorbij aan het grote ongenoegen dat te beluisteren was over deze overschrijding van 20 miljoen (!) en het zo laat informeren van de commissie hierover. Alsof het uit de lucht is komen vallen. Namens de ChristenUnie merkten we hierover onder meer het volgende op:

Sinds de verwarring rond onderwijshuisvesting een jaar geleden ontvangen we raadsinformatiebrieven, 10 stuks in totaal. Daarin in juli alleen iets horen van “er zijn knelpunten” en pas in oktober over de enorme omvang van de problemen – dat vinden we schokkend. En scenario’s voor een oplossing pas versturen terwijl de stukken voor de Begroting net besproken zijn, vinden we eveneens ondermaats. En dan het proces, dan maar duurt en duurt.

Enkele scholen zijn letterlijk een bouwput, zoals De Wiekslag in Bleiswijk, andere zijn een bouwval en wachten al heel lang op renovatie of nieuwbouw. En dan zo lang alleen maar overleggen? Het college heeft voorkeur voor scenario 1, de commissie ook unaniem, de scholen zijn erin gekend en akkoord – waarom dan toch weer opnieuw een maand doorschuiven…

De Heraut had bij het “schrikken” en het hebben van “overeenstemming” dus wel wat context mogen geven. Want de commissie is not amused. Het gaat niet zomaar over plannetjes die een andere invulling dreigden te krijgen en over plannen die even uitgesteld worden. Het gaat om fatsoenlijke lokalen waar onze kinderen dagelijks vele uren doorbrengen en om voldoende speelruimte; en zo ook hun docenten.