Spreidingswet en ChristenUnie: solidair maar niet naïef
De lokale ChristenUnie was vanaf het begin voorstander van de opvang van asielzoekers en de landelijke ChristenUnie voorstander van de Spreidingswet. Maar de ChristenUnie is niet naïef en dringt aan op maatregelen om de opvang soepel te laten verlopen en het niet op de bonnefooi te doen. Ook dat hoort bij Samen Recht Doen.
In 2023 gaf de gemeenteraad in meerderheid groen licht voor de opvang van 200 asielzoekers. Dat was mede gebaseerd op de goede ervaringen met de 50 asielzoekers in de Tobias en met de opvang van Oekraïners. Een belangrijke rol speelde de samenwerking tussen gemeente en COA en de solide inzet van kordate huismeesters. Verder was er een zeer welkome inbreng van vrijwilligers die actief waren in bezoek brengen, meenemen op uitjes, begeleiden naar sportverenigingen enz.
De Spreidingswet die door Tweede en Eerste Kamer is aangenomen, is op 1 februari ingegaan. Volgens de hieruit volgende berekeningen zal de opvang in Lansingerland eerder het dubbele van die 200 gaan betekenen. Wat vindt de ChristenUnie daarvan?
Mensen die hun eigen land ontvluchten wegens geweld, discriminatie of vervolging verdienen een thuis ergens anders. Maar screening door vreemdelingenpolitie (voor criminelen is geen plaats) en IND is nodig om te toetsen op afkomst en achtergrond. Zitten er gelukszoekers tussen? “We zijn allemaal gelukszoekers,” zei staatssecretaris Eric van der Burg terecht. Toch verdient volgens de regelgeving niet ieder die hier aan komt waaien een verblijfsstatus; toetsing blijft nodig.
Ook vindt de ChristenUnie – net zoals de meerderheid in het parlement – dat we solidair moeten zijn met de gemeenten waar de aanmeldcentra gevestigd zijn, zoals in het overvolle Ter Apel. Daarom is een zekere spreiding gewenst.
Omdat er inmiddels in Nederland de nodige ervaring is opgedaan in hoe overlast van opvang te beperken, criminaliteit tegen te gaan en integratie in de lokale samenleving te bevorderen, dringt de ChristenUnie erop aan die lessen ter harte te nemen. Dat zijn zaken die niet pas aan bod moeten komen ná aankomst van vluchtelingen maar juist ook bij de planning en organisatie van de opvang ervoor: in regionaal overleg (aan de zogeheten regietafel), met de benodigde maatschappelijke partijen, de politie, de scholen enz.
Van mensen die niet vertrouwd zijn met de Nederlandse gewoontes en cultuur, en die soms de meest verschrikkelijke dingen hebben gezien of aan den lijve hebben ervaren, kan je niet verwachten dat ze zich vanzelf aangepast gedragen in het openbaar vervoer, de supermarkt of elders, los nog van de taalbarrière. Zoals dat zo vaak geldt: de opvang van asielzoekers is een opgave waarbij voorbereiding het halve werk is.