In de afwegingen hoe we de middelen voor de minima inzetten, hebben we nu aandacht gevestigd op onze jongste inwoners. WE vinden het belangrijk dat minima zo ‘normaal mogelijk mee kunnen doen aan activiteiten als sport en cultuur.
Daarom is besloten te participeren in het Jeugdsportfonds en het Jeugdcultuurfonds.

Wanneer er thuis onvoldoende geld is voor de betaling van contributie of sportkleding kan er voor de kinderen een beroep gedaan worden op deze fondsen, die dan zorgen voor rechtstreekse betaling aan de club of organisatie. Toekenning is mogelijk voor kinderen waarvan de ouders moeten rondkomen van max. 130 van het bijstaandsminimum.

Verder hebben we als raad unaniem besloten om de langdurigheidstoeslag te handhaven. Het is belangrijk dat huishoudens die al lange tijd leven op het absolute minimum daarop een beroep kunnen doen wanneer er bijzondere uitgaven moeten worden gedaan. Van een minimum sparen voor de vervanging van bijv. een wasmachine is niet te doen.

En als laatste hebben we, samen met de PvdA een motie ingediend waarin we het college vragen om de ‘nieuwe armen’ van onze gemeente in beeld te brengen. De nieuwe armen vormen een groeiende groep, die financieel in de problemen is gekomen, bijv. doordat ze het als zzp-er de eindjes aan elkaar moeten knopen. De problemen van deze groep zijn schrijnend, omdat ze bijvoorbeeld door het verlies van hun goede baan, de hypotheek van het duurbetaalde huis niet meer kunnen betalen en er een neerwaartse spiraal ontstaat.

Omdat niet bekend is hoe groot de groep is en hoe deze groep geholpen kan en wil worden, heeft een meerderheid van de raad besloten dat in beeld te willen brengen. Het college wist nog niet hoe deze vraag opgepakt zal worden, maar gaat met de motie wel aan de slag. Wij hebben nog getipt dat wellicht een ‘creatieve denker’ ingezet kan worden bij deze verkenning.

Onderstaand onze bijdrage.

De jeugd doet mee in Lansingerland.

Dat onderstrepen wij van harte. In onze gezinsrijke gemeente is het van groot belang dat alle jeugd de mogelijkheid heeft om mee te doen. Een mens is immers een ‘sociaal wezen’. Dat werd gisteravond bij Poortwerk door de verschillende inleiders onderstreept. Meedoen is belangrijk voor een gezonde ontwikkeling, goed voor het zelfvertrouwen en voor levensvreugd. Tegelijkertijd weten we dat het niet alleen voor de jeugd belangrijk is om mee te doen, maar dat het ook voor volwassenen goed is om contacten te hebben en deel uit te maken van een groep en een netwerk om je heen te hebben.

Voor het gros van onze inwoners is dit vanzelfsprekend. Ze hebben een baan, ze hebben familie en vrienden, ze zijn lid van verenigingen of clubs en hebben tijd en geld om hun leven vorm te geven zoals ze dat willen. Voor een deel van onze inwoners ligt dat lastiger. Zeker nu de crisis zijn tol eist en er ineens ‘nieuwe armen’ zijn. Ook in onze gemeente.

Wij zijn daarom blij met de nota inkomensondersteuningsbeleid, die keurig op een rijtje zet hoe ons ondersteuningbeleid is samengesteld, waar overlap zat en waarom we bijv. de Rotterdampas moeten handhaven.

In de nota wordt vanaf paragraaf 3.1 meer aandacht gevraagd voor kinderen. Wij delen de opvatting van het college dat we ons ervoor moeten inzetten dat de kinderen in onze gemeente niet de dupe mogen worden van de financiële problemen van hun ouders, als wij samen mogelijkheden hebben om hen, voor zover mogelijk, een onbezorgde jeugd te geven. Na de presentatie van afgelopen dinsdagavond zijn onze bezwaren tegen het jeugdsportfonds en het jeugdcultuurfonds verdwenen. We zien er meerwaarde in dat deze beide fondsen de contributie en evt. ook de kleding betalen als het geld daarvoor thuis ontbreekt. We denken dat het bereik van de fondsen groter kan zijn dan de subsidie in de huidige situatie. En we hopen dat het feit dat de gelden ‘lokaal’ bestemd blijven voor het bedrijfsleven in onze gemeente een trigger kan zijn om bijvoorbeeld als sponsor de fondsen te steunen. Want die mogelijkheid is er ook. De supermarkten doen dat bijvoorbeeld al.

Voor de echte minima duurt de crisis lang. Het groeiend aantal mensen dat aanklopt bij de Voedselbank, is daarvan een trieste getuige. Daarom vindt de ChristenUnie dit niet het juiste moment om de langdurigheidstoeslag af te schaffen. Het is voor veel minima moeilijk om het hoofd boven water te houden. En alternatieven zijn er niet. Conform het advies van de CAR WWB stellen we daarom voor om de langdurigheidstoeslag te handhaven en ook het restant van de extra middelen voor armoedebeleid in te zetten waarvoor ze bestemd zijn: voor financiële ondersteuning van degenen die het financieel echt niet zelf redden. Ook voor de bestemming van het resterende deel, wachten we graag het advies af van de CAR WWB, inclusief de vraag of en computer voor de schoolgaande jeugd wel of niet betaalbaar is voor deze ouders.

Of daarvan ook geld moet worden ingezet voor de ‘nieuwe armen’ is ons nog niet duidelijk. Wat we wel weten, is dat de problematiek onder deze groep schrijnend kan zijn, juist omdat zij nooit gewend geweest zijn aan het spreekwoordelijke ‘eind van het salaris nog een stukje maand over te houden’. Dankzij de crisis weten we nu allemaal dat het inderdaad iedereen kan overkomen en dat je het lang niet altijd ziet aankomen.

We hebben geen idee hoe groot deze groep in onze gemeente daadwerkelijk is. En we weten ook niet of er al organisaties zijn die zich inzetten om deze inwoners te ondersteunen in hun situatie en te helpen bij het zoeken naar een nieuw perspectief.

Daarom dienen we samen met de PvdA een motie in om daar meer inzicht in te krijgen.

Tot slot, voorzitter.

We hebben het vanavond vooral over geld. Want we hebben het over inkomensondersteuning. En als overheid kunnen we ook niet zo veel méér doen.
Maar terecht besteedt het raadsvoorstel ook aandacht aan het maatschappelijk effect. Want dat is uiteindelijk het doel; dat mensen wel deel blijven uitmaken van de samenleving en dat kinderen wel de mogelijkheid krijgen zich te blijven ontplooien. En we hopen dan ook dat de uitgangspunten uit de notitie die we vanavond vaststellen daaraan mogen bijdragen. Inkomensondersteuning is geen doel op zich, het is slechts een middel. Een heel belangrijk middel.

Berkel en Rodenrijs, 28 november 2013
Ankie van Tatenhove