L'enfer: hoe Stromae erover zong en hoe wij verlangen eruit te blijven

ChristenUnie_Kerstbeeld_2015
8.png
Door Sam van Egmond op 15 februari 2022 om 19:42

L'enfer: hoe Stromae erover zong en hoe wij verlangen eruit te blijven

"Alles waar ik ooit aan heb gedacht

Ongelofelijk hoeveel anderen er ook al over hebben nagedacht

Maar ondanks dat alles voel ik me helemaal alleen…"


"…ik had soms zelfmoordgedachten

En ik ben er niet trots op

Soms denken we dat dit de enige manier is om ze het zwijgen op te leggen"

Dat zijn de (uit het Frans vertaalde) zinnen waarmee Paul van Haver, beter bekend als Stromae, zijn nieuwe nummer ‘L’enfer’ begint. Een liedje over de tijd waarin de zanger het zwaar had door zijn slechte mentale gezondheid. Ik hoorde dit lied voor het eerst toen hij het live uitvoerde in een Franse talkshow. De tekst kon ik niet meteen vertalen (mijn Frans is niet denderend), maar toch sloeg het op mij in als een bom. 

Zijn openheid over zijn mentale gezondheid is uniek en dapper. In onze Westerse maatschappij wordt er namelijk van je verwacht dat je gelukkig bent en dat je positief in het leven staat, we zijn immers de rijkste bevolking op aarde en hebben het minste te klagen (toch?). Desalniettemin schieten de stress- en depressiecijfers de laatste decennia omhoog. Blijkbaar is het leven meer dan alleen geld, spullen, status en fame. Blijkbaar verlangen wij ergens anders naar dan waar wij elke dag naar zoeken. 

Ik denk dat wij verlangen naar liefde, vriendelijkheid en rust. Een geïnteresseerde vriend of vriendin, aardige buren, een glimlach van een vreemde in het ov, een vriendelijk gebaar in het verkeer of een complimentje van je collega. 

Echter beginnen deze acties wel bij jezelf. Ga eens bij jezelf te rade: wanneer was de laatste keer dat ik iemands verhaal oprecht wilde horen? wanneer was de laatste keer dat iemand een fout beging en ik diegene vergaf? wanneer heb ik aan mijn vrienden gevraagd hoe het met hen gaat?

De steeds haastigere, seculiere en individuelere maatschappij maakt het ons moeilijk om naar elkaar om te zien en dat gaat aan onze gedachtes knagen. Doe ik er niet toe? Ben ik wel waardevol? Houden mijn vrienden en familie wel van mij? 

Laten we dus een beetje op elkaar letten en wat minder hard voor elkaar zijn.