Pardon?
Pardon?
Pardon, er is geen plaats voor jullie.
Dat was 2018 jaar geleden het antwoord op de vraag naar een slaapplaats. De geboorte van Jezus werd er des te bijzonderder door. Hij kent dit lijden, heeft zelf deze route op aarde gekozen om voor ons het grote Pardon mogelijk te maken.
---------------------------------------------------------------------------------
Pardon, mag ik er even langs?
Pardon, kunt u dat herhalen? Ik versta u niet.
Pardon, mag ik wat vragen?
We vragen elkaar regelmatig om een gunst. Om extra ruimte, tijd of aandacht. Waarbij de ander even een stapje opzij doet. Of even stilstaat. Ten gunste van jou, om jou te helpen.
Pardon, er is geen plaats voor jullie.
Dat was 2018 jaar geleden het antwoord op de vraag naar een slaapplaats. De geboorte van Jezus werd er des te bijzonderder door. Hij kent dit lijden, heeft zelf deze route op aarde gekozen om voor ons het grote Pardon mogelijk te maken.
Kinderpardon: kinderen die een gunst vagen van Nederland, van ons allemaal. Omdat ze hier graag willen leren, wonen en werken. Omdat ze weg moesten uit de omgeving waar ze van hielden. Omdat ze terug moeten naar een plaats die ze niet (meer) kennen. Hoe reageren wij daarop? Wil ik een stapje opzij doen om hen ruimte te geven? Het gekke is: als wij zo’n kind en de situatie persoonlijk kennen, dan doen we dat graag. Komen we zelfs in actie. Pleiten we voor pardon.
Als we zo eens konden kijken naar de kinderen die nu in Nederland pardon vragen. Alsof je ze persoonlijk kent, ze je buurjongen of buurmeisje zijn. Met een gezicht. Geen makkelijk verhaal. Er valt altijd wel iets aan te wijzen of te bedenken om geen pardonte zeggen. Maar om bewogen te worden, moet je leren kennen, verbonden raken met elkaar.
"Moge God ons zegenen met voldoende dwaasheid
om te geloven dat we verschil kunnen maken in deze wereld,
zodat we kunnen doen waarvan anderen zeggen dat het onmogelijk is."
Pardon, wat zegt u?
