Op 20 mei heeft onze fractie het bespreekpunt Jeugdzorg voor de commissie Samenleving geagendeerd. Dit onderwerp komt daar vaker aan bod, maar dan gaat het meestal specifiek over de hoge kosten die ermee gemoeid zijn. Nu ging het om de inhoud van de Jeugdzorg, waartoe de gemeente verplicht is volgens de Jeugdwet. Waar het vooral wringt is het toezicht op de aanbieders waar in de media over geschreven wordt en de wachtlijst voor jeugdigen met meer ernstige problematiek. 

Tevoren hadden we een bespreekstuk met bijlagen opgesteld. Alle fracties gingen er grondig op in, wat een zinvolle gedachtewisseling opleverde. Tot de conclusies behoren de volgende: De rijksbijdrage is ontoereikend, de grens van 18 jaar en de administratieve druk van de aanbesteding verdienen aandacht – maar dat zijn vooral aspecten van de rijksoverheid. 

Voor de situatie van Lansingerland zijn de volgende aandachtspunten mogelijk uitvoerbaar: Voor deskundigheid op dit terrein dienen gemeenten elkaar in de regio te helpen; hiertoe zal de recent aangenomen Regiovisie helpen. Daarnaast zullen jeugdconsulenten voorrang moeten geven aan de ernstiger problematiek van jeugdigen en de betrokken gezinnen. Niet makkelijk kunnen leren op school kan voor ouders een punt van zorg zijn maar is van een andere orde dan ernstige opvoedkundige problematiek en contact met politie of ernstige depressiviteit en gedachten aan zelfdoding. 

Gelukkig is onze gemeente en ook onze wethouder met dit grote onderwerp al lang intensief bezig. POH-jeugd-GGZ en Jeugdcoach-op-school zijn projecten die zij al voortvarend heeft opgestart en waar succes van te verwachten is. Daar zullen we bij de volgende Jaarrapportages wel goed op blijven letten.